Pesach: een tweede kans

Pesach: een tweede kans

Pesach is een heel bijzonder feest. We kijken er naar uit om Pesach te vieren en bereiden ons erop voor. Niet alleen doen we alle gist weg uit ons huis, maar ook verheugen we ons in deze tijd over het voorrecht dat we in onze ziel de bescherming van het Pesachlam mogen ervaren: het offer dat nodig was om  Israël te redden van de oordelen die werden uitgevoerd op Egypte. De bescherming die de Eeuwige gaf vanwege de gehoorzaamheid van Israël was: het volk uit Egypte te brengen en naar de berg Sinaï te leiden, waar het volk de Tora ontving: het huwelijkscontract van het volk Israël en de G’d van Israël: Adonai. Hier vertrouwde de Eeuwige aan zijn volk de weg terug naar het Paradijs, of het eeuwige leven, toe. Een mogelijkheid tot verzoening voor de mensheid door het volk van G’d, want het heil is uit Israël.

De Seider kan een diepe emotionele ervaring zijn. Alle oordelen die Egypte meemaakte en al de grote wonderen die voltrokken werden aan het volk Israël terwijl ze uit het land van hun verdrukking werden geleid, zijn in zeker opzicht van toepassing op ons, voor we de stappen namen om gehoorzaam te zijn en verzoend te worden met onze G’d. Farao werd gewaarschuwd door Mozes, maar hij wilde de Eeuwige G’d niet gehoorzamen. Farao was als een god en voelde zichzelf ook zo, en wilde zijn positie niet delen met een god die hij niet eerbiedigde, maar die in werkelijkheid de enige ware God was, de G’d van Abraham, Izaäk en Jakob. De ziel van Farao stond niet open voor de openbaring van een liefhebbende God, zelfs toen hij gewaarschuwd werd dat, als hij niet luisterde, alle eerstgeborenen zouden sterven.

Farao had geen excuus om zijn hart te verharden. Maar zijn eigen wil rebelleerde tegen de Schepper van zijn eigen ziel. Iedereen die blijft rebelleren tegen de Schepper van zijn eigen ziel, brengt zichzelf in een gevaarlijke situatie. Toch lijkt het erop dat alle mensen nieuwe kansen krijgen om goede beslissingen te nemen. Onze G’d is vol liefde, goedheid en geduld, vergevend en vol van genade. Maar Farao was zo vol van eigengerechtigdheid en zelfgenoegzaamheid, dat hij niet in staat was, de G’d die hem geschapen had, te zien. Farao was het hoofd van zijn volk, en vanwege zijn ongehoorzaamheid moest het volk waar hij aan het hoofd stond, verschrikkelijk lijden.

Vanwege het lijden van het Egyptische volk verheugen we ons niet over de oordelen van G’d die over hen gekomen zijn. In tegendeel, tijdens de Pesach-seider moeten we van onze tweede beker wijn, die de beker van de plagen genoemd wordt, een beetje wijn nemen door onze pink in de wijn te dopen en af te schudden op een servet. We weten dat wij zelf ook ongehoorzaam geweest zijn aan G’d (en dat zijn we nog steeds). Wij hebben de kans om het goed te maken, elke keer dat we het verprutsen, door berouw en door te groeien in een meer gehoorzame manier van leven. Het bloed van het lam van Pesach maakte dit al mogelijk in de tijd van de Exodus en nu ook voor ons, nadat Yeshua geopenbaard is en gestorven is als het Pesachlam voor ons. Pesach is genade. Gezegend zij Adonai voor eeuwig en altijd!

Vrolijk Pesach!
Pesach kasjer!

Elze Erwteman