Nigeria lijdt

Nigeria lijdt
Door Martha Voet, gediplomeerd verpleegkundige

Deze column wordt een luchtig artikel. Niet omdat het onderwerp zo luchtig is, maar omdat het in de lucht geschreven wordt tijdens een vlucht tussen Amsterdam en Tel-Aviv. Mijn vakantie is begonnen en heb ik nu voor het eerst even tijd om na te denken over het nieuwe tijdschrift.

Vakantie is toch een luxe, waar het grootste deel van de mensheid niet aan kan deelnemen. Het is een luxeprobleem om je af te vragen waar je heen wilt op vakantie, naar welk land, wat voor accommodatie en met welk vervoermiddel. Het resultaat is soms teleurstellend als je de verhalen hoort van degene, die inmiddels weer teruggekeerd zijn.

Ik geloof dat het zeker goed is om er soms even tussenuit te gaan en ik verheug me op een goede tijd in Israël met mooi weer en ontmoetingen met vrienden. Maar uit ervaring weet ik dat alles is zeer betrekkelijk is en ik geloof dat het goed is dat we ons daar bewust van zijn. Onze afhankelijkheid geeft ook dankbaarheid omdat alles niet zo vanzelfsprekend is als we soms denken.

Er is nog veel lijden in deze wereld en het is goed om dat af en toe een stukje te belichten. Meestal gaan deze berichten in het Nieuws weer aan ons voorbij omdat we het niet kunnen of willen bevatten. Ik wil er toch even bij stil staan. Niet bij het grote geheel, maar bij de éénling, in die situatie. Soms is het goed om te proberen je er in te verplaatsen.

Deze week las ik in een héél klein krantenartikel een situatie waar een wereld van leed achter schuilt: “Man Niger spaart eten van vrouw op”
De hongersnood in het Afrikaanse land Niger wordt verergerd doordat veel mannen voedsel, bestemd voor hun vrouwen, achterhouden. Dit meldde de Britse krant ‘The Independent’ gisteren. De hulporganisaties zijn bezig met het verspreiden van gratis voedselpakketten. Door het achterhouden van voedsel door mannen blijven de meest hulpbehoevenden, de vrouwen en kinderen, echter ondervoed. Hulporganisaties melden ook dat sommige mannelijke gezinshoofden een deel van de voedselpakketten doorverkopen.”

Wat een tragedie zit hier achter, groot en kleinschalig. Grootschalig is er wereldwijd te laat gereageerd op de hongersnood in Niger, die in dit geval een gevolg is van de sprinkhanenplaag, die de oogst verwoest heeft. Maar kleinschalig zie ik in gedachten een vrouw zitten voor haar lemen hutje met haar ondervoede kind. Wachtend op de dingen, die niet komen gaan. Machteloosheid.

Haar hoop is misschien nog gevestigd op haar man, die voedselpakketten van hulporganisaties aan het ophalen is. Zij hoeft niet te eten, als er maar voedsel komt voor haar kind. Er zijn daar geen voorzieningen en er is te weinig of geen medische zorg. Voor velen komt hulp te laat. Het enige wat ze kan doen is haar kind in schamele vuile doeken wikkelen en een grafje graven voor haar kind.

Wat een wereld van verschil met onze wereld en onze vakantieverhalen. We zouden makkelijk kunnen zeggen, dat deze man ook zijn eigen voedselpakket had kunnen doorverkopen en die voor zijn vrouw en kinderen aan hen had kunnen geven. Hij heeft zijn voedselpakket voor zichzelf gehouden en ook nog geld gekregen voor het andere deel. Wat heeft hem gedreven tot deze daad?

Gelukkig gaat het niet altijd zo. Er zijn ook nog organisaties, zoals Open Doors, die hulp verlenen waardoor  vrouwen kunnen overleven. Zoals hulp aan Nakub, een Nigeriaanse vrouw. Slachtoffer na een massaslachting door Islamitische militante moslims, waarbij o.a. haar man, haar zoontje van 3 jaar en haar broer omkwamen. Zij blijft zonder geld achter met de zorg voor haar vijf kinderen. De afgelopen jaren zijn ruim 1.200 vrouwen in Nigeria weduwe geworden ten gevolge van het geweld om het hele land te islamiseren.

Zij worden samen met bijna 3.700 kinderen voorzien van voedsel, kleding en geld. Ook worden zij voorzien van bijbels en traumahulp. Gelukkig komt deze hulp wel bij de getroffenen aan.
Inmiddels heeft Nakub een kamer gehuurd en bezit een lapje grond, waarop zij voedsel kan verbouwen. De vrouwen bemoedigen elkaar en bidden samen en delen G’ds Woord met niet gelovigen.

Er wordt in de Thora vele malen gesproken over de opdracht van zorgen voor weduwen en wezen.
En in 1 Johannes 3: 17 staat: Wie nu in de wereld een bestaan heeft en zijn broeder gebrek ziet lijden, maar zijn binnenste voor hem toesluit, hoe blijft de liefde G’ds in hem?

Achteraf is het toch niet zo’n luchtig artikel geworden. Het is misschien veranderd in een persoonlijke vraag aan u en mij, waar wij tijdens onze vakantie ook zelf over na moeten denken.