Zuid Soedan, mensenrechten?

Zuid Soedan, mensenrechten?
door Martha Voet

Ik heb voor een deel van mijn leven als verpleegster gewerkt in Soedan. De oorspronkelijke bewoners van Soedan leven nog steeds in zeer primitieve omstandigheden. Hun huizen zijn hutjes van leem met daken van riet. De dorpen hebben geen water of electriciteit, geen toiletgelegenheid, geen behoorlijke scholen of winkels. De mensen verbouwen hun eigen voedsel en hebben maar een paar bezittingen.

Ze hebben geen toegang tot enige medische zorg. Het is erg verdrietig om te zien dat hun leefomstandigheden zoveel jaren later nauwelijks veranderd zijn. De huidige situatie in Darfur laat ons zien dat voor veel mensen in Soedan de toestand zelfs verslechterd is.

Door verschillende situaties kreeg ik medelijden met hen die onrecht lijden. Zoals bijvoorbeeld mijn reizen achter het IJzeren en Bamboe gordijn, waar ik vervolgde gelovigen bezocht. En mijn werk in de VN- vluchtelingenkampen in Cambodja, na de slachting van het Pol Pot regime genoemd: ‘The Killing Fields’ (slachtvelden).

Momenteel werk ik in één van de Universitaire Medische Centra in Amsterdam. Meer dan 25 jaar heb ik als verpleegster gewerkt op de Eerste Hulp. Ik zorgde voor allerlei soorten patiënten die spoedeisende hulp nodig hadden. Soms zaten er tussen deze patiënten ook kinderen die waarschijnlijk slachtoffer waren van kindermishandeling. Voor deze kinderen hebben wij een speciale handleiding ontwikkeld over hoe we kindermishandeling konden proberen te herkennen.

Onze indruk is dat soms ouders, of een persoon die voor het kind zorgt, niet kunnen omgaan met een bepaalde situatie waar ze in leven. Het gevoel van machteloosheid kan leiden tot kindermishandeling op een mentale, fysieke, emotionele of sexuele manier. Elk jaar sterven er veel kinderen aan kindermishandeling als er niet op tijd hulp geboden wordt. We willen niet alleen voor het kind zorgen en het kind behandelen als het nodig is, maar we willen ook de ouders helpen. Het is erg moeilijk te beslissen of een kind in een dysfunctioneel gezin kan blijven of niet. Je moet ook nadenken over wat de schade in zijn/haar latere leven zal zijn, als het kind niet beschermd wordt tegen kindermishandeling. En wat de schade zal zijn voor de volgende generatie. Want 1/3 van de mishandelde kinderen mishandelt zijn/haar eigen kinderen weer. Ik ben er zeker van, dat het een belangrijk verschil zal maken voor sommige kinderen en hun ouders en de volgende generatie, dat er op tijd hulp wordt geboden.

Door een reorganisatie ben ik pas mijn baan als eerstehulpverpleegkundige kwijtgeraakt.  Het gevolg daarvan was, dat ik het team van de werkgroep kindermishandeling, betrokken bij het voorkomen en diagnostiseren van kindermishandeling, moest verlaten. Na een moeilijke periode waarin ik de situatie moest accepteren zoals hij was, werd mij een baan aangeboden in hetzelfde ziekenhuis bij de ondernemingsraad.

Ik heb er nu vrede mee, want ik kan al mijn ervaring gebruiken om andere werknemers te adviseren. Soms lijkt het in het leven of je op dood spoor zit, maar dan blijkt dat je alleen een wissel genomen hebt.