De reis naar de sjoel
De auto zit propvol. We hebben drie tassen mee en een gevulde picknickmand. De grote kinderen hebben dan nog hun handbagage. Achterin de kinderstoeltjes waaronder zoveel kruimels liggen… Zou je er drie schoonmaakbeurten over laten gaan en nooit meer in de auto eten, zou je er nog kruimels vinden. We zitten hutje mutje met de spuugbak binnen bereik voor de wagenzieke kleine meid. Het ontbijt wordt om die reden later genuttigd. Het kwartetspel kan ik zo pakken en de “Le-saper-cd” zit al standaard in de cd-speler. Wie ons ziet gaan denkt dat we minstens drie weken huis en haard verlaten. Maar nee: wij gaan naar sjoel!
Toen we vanmorgen opstonden en de slaap uit onze ogen wreven hadden we welgeteld een uur en een kwartier om met 6 kinderen op tijd de deur uit te komen. Maar alles staat of valt met een goede efficiëntie en: delegeer wat meer! Dat is ons motto. De dag tevoren is alles al klaargelegd, de pannenkoeken zijn gebakken en het brood gesmeerd. De vuilnisbak geleegd en de konijnen verzorgd. Het huis gestoft en Sjabbat-gereed gemaakt. Met zin of tegenzin heeft iedereen zijn taken gedaan.
En daar gaan we. Papa in zijn nette pak rijdt de auto behendig de straat uit. De oudste zoon heeft zijn oortjes in en draait hippere muziek dan die van zijn ouders. De kleine meid vraagt al snel om de begeerde cd en even later zingen ze vrolijk de liedjes mee terwijl ze op de achterbank zitten en naar buiten kijken. “Papa, welke afslag is het?” Vragen ze nog maar eens en tellen langzaam mee. Even zo snel maken ze ruzie en vragen zo om een correctie van ons, maar het is ook niet niks om ruim een uur stil te zitten zo dicht op elkaar… In de sjoel zien ze hun vriendjes weer en krijgen ze lessen om het Hebreeuws te leren lezen en ze genieten van de Sjabbatschool. Over een klein poosje zijn we er. De spuugbak moet tevoorschijn komen en ze wordt door haar grotere zus getroost. En als we dan de parkeerplaats oprijden en het is om en nabij half tien ’s morgens: dan hebben we het weer gehaald!
Sjabbat sjalom!
Lilian