Soekot

Soekot
Door Annet Wijnand

Op de vijftiende dag van de zevende bijbelse maand Tisjri vieren we het Loofhuttenfeest. Het is een feest van blijdschap en dankbaarheid  aan G’d. Zeven dagen wonen we in een soeka, een hut die we zelf gebouwd en versierd hebben. Het dak van de soeka is niet dicht. We moeten er doorheen kunnen kijken. We kunnen naar boven kijken en de sterren aan de hemel zien. We realiseren ons hoe kwetsbaar wij mensen zijn en hoe afhankelijk we zijn van G’d. We zien op naar G’d en herinneren ons dat Hij om ons geeft.

Toen G’d het Joodse volk uit Egypte leidde, zwierven ze veertig jaar door de woestijn. Dat is heel lang. Het moet zwaar geweest zijn voor hen. Hoe moesten ze overleven in zulke moeilijke omstandigheden? In de woestijn is het overdag heel heet en ‘s nachts heel koud. Is er wel genoeg eten en water? Is er een plaats waar ze veilig zijn? Er zijn gevaarlijke dieren. En hoe ver is het naar het beloofde land?
Eén ding was zeker: G’d had hen het land beloofd, maar de weg ernaartoe was erg moeilijk. De Israëlieten leerden belangrijke lessen tijdens die 40 jaar in de woestijn. Zij kwamen erachter dat alleen de G’d van Israël in staat was om voor hen te zorgen. Hij voorzag in eten, water en hun kleren en schoenen raakten niet versleten. Ze leerden gaandeweg om de Eeuwige te vertrouwen.

De Schrift zegt in Leviticus 23:42-43: “In loofhutten zullen jullie wonen, zeven dagen. Allen die in Israël geboren zijn, zullen in loofhutten wonen, opdat uw geslachten weten, dat Ik de Israëlieten in hutten heb doen wonen, toen Ik hen uit het land Egypte leidde: Ik ben Adonai, jullie G’d.” Het volk Israël moest leren op Adonai te vertrouwen: dat Hij echt voor hen zorgt en in alles wat ze nodig hebben, voorziet.

Voor mij is het ook wel eens heel moeilijk om helemaal op Adonai te vertrouwen, geduldig te zijn en op Hem te wachten. Toen ik een kind was, ongeveer 10 jaar oud, was ik bang dat er iets ergs met me zou gebeuren als ik mijn kussen niet een paar keer aanraakte voor ik ging slapen. Elke avond was het weer hetzelfde ritueel. Voor ik ging slapen ‘moest’ ik mijn kussen een aantal keer aanraken. Toen, op een dag, besloot ik dat ik hier niet meer mee door wilde gaan. Ik had gehoord en in de Bijbel gelezen dat, als je bidt tot Yeshua, Hij je zal antwoorden en je zal helpen. Dus ik bad tot Yeshua. De eerste avond nadat ik gebeden had, was er geen verschil en ik deed mijn ritueel net zoals anders. De tweede avond bad ik weer en toen ik klaar was met bidden, viel ik meteen in slaap zonder mijn ritueel te doen. Toen ik de volgende morgen wakker werd, herinnerde ik mij, dat ik mijn kussen niet aangeraakt had voor ik ging slapen, en toch was er niets ergs gebeurd. Yeshua had echt mijn gebed verhoord en mij geholpen! Ik was niet bang meer. Yeshua had mijn angst weggenomen. En vanaf dat moment hoefde ik nooit meer mijn kussen aan te raken voor ik ging slapen. Baroech haSjem!

Ik houd ervan om Soekot te vieren, omdat ik vertrouw op de G’d van Israël: Hij die zijn volk uit Egypte leidt en voor zijn kinderen zorgt. Hij leidt ons ook uit onze problemen en zorgt echt voor ons. Vier jij dit jaar ook Soekot?