Een gevoelig hart

Een gevoelig hart krijgt een mens o.a. door te leren van eigen fouten en beproevingen zonder daarbij te blijven steken in een slachtofferrol. Dat is in een mensenleven een moeilijk en moeizaam proces dat we allemaal zelf moeten ondergaan. We hebben elkaar daarbij nodig in een familieband, in een gemeenteverband en andere sociale verbanden. Daarbij is het nemen van verantwoordelijkheid voor eigen daden en ook oplossingsgericht zijn van groot belang. Het respect houden voor onze medemens en ook het doen van zelfonderzoek door zelfreflectie. Gebed is hierbij een grote hulp die de Eeuwige ons heeft gegeven. Waarbij de betekenis van bidden ook zelfonderzoek betekent in het Hebreeuws. De uitleg van de Bijbel op een Hebreeuwse manier kan ons daarbij helpen.

Een manier van Hebreeuws denken vinden we in de Zohar. Het leert dat de objecten en mensen in onze fysieke wereld meer betekenen dan wat het oog ziet; ze zijn slechts tastbare echo’s van spirituele realiteiten. Het is niet alleen dat ze ons in staat stellen om een ​​bewustzijn van het spirituele te krijgen; de waarheid van hun bestaan ​​is de spirituele waarheid die zij herhalen. Hun fysieke bestaan ​​is slechts een kledingstuk waarmee deze spirituele waarheden in materiële termen kunnen worden uitgedrukt. Als dit waar is voor de schepping als geheel, dan is het zeker waar voor het fundamentele element van de schepping : de mens.

Zo weerspiegelt bijvoorbeeld de relatie tussen een man en een vrouw de band tussen G’d en de mens. In wezen zijn een man en een vrouw één wezen. De Zohar beschrijft hun verbintenis als het samenvoegen van twee halve zielen. Niettemin komt deze diepgewortelde eenheid niet altijd naar boven. Omdat mannen en vrouwen van dag tot dag leven, zien ze zichzelf vaak vooral als afzonderlijke entiteiten die nog steeds de liefde die bij hen hoort moeten cultiveren en koesteren.

Onze wijzen hebben ons verteld dat de tijd vóór de komst van Meshiach een tijd van paradoxen zal zijn. Aan de ene kant zullen we het sprankje van het toekomstige licht kunnen zien. Aan de andere kant zal dit tijdperk worden verzwaard door een zo tastbare duisternis dat het zal voorkomen dat het licht op de juiste manier wordt waargenomen.

Onze profeten zinspelen op deze staat door te verwijzen naar de strijd die de verlossing zal voorafgaan als ‘chevlei Mashiach’, de geboorteweeën van Mashiach. Alle vrouwen die zijn bevallen, zijn het erover eens dat de opwinding van het nieuw leven dat is geboren in de wereld de intensiteit van de pijn doet vervagen die er was tijdens de bevalling, hoe groot ook. De geboorte zelf is de meest krachtige dimensie van de hele ervaring en de meest duurzame. Tot zover een uitleg uit de Zohar die verfrissend kan werken op ons denken. Nu een meer eigentijdse rabbijn aan het woord.

Rabbijn Blech en zijn vrouw zijn 60 jaar getrouwd en toen hij kortgeleden op een bijeenkomst sprak, zei een Hollywood-kennis van hem: “Een rabbijn, die 60 jaar getrouwd is, is hier geen probleem, maar het kost ons meestal vijf of zes vrouwen ” Rabbijn Blech zegt verrast: “Al op zeer jonge leeftijd begon ik aan mijn studie van de Talmoed.

Het curriculum, gedeeld door de meeste Joodse scholen, begon met een beroemd deel van het traktaat Baba Metziya dat handelt over het geval van een geschil over het bezit van een gevonden kledingstuk: “De een zegt dat hij  het heeft gevonden, de ander zegt dat hij het heeft gevonden. De een zegt dat het allemaal van hem is en de ander zegt dat het allemaal van hem is. Nu moet de  rechtbank een oordeel vellen. De personen moeten allebei een eed afleggen om hun posities te onderbouwen. En dan wordt de laatste uitspraak gegeven. Ze moeten het tussen hen verdelen. Geen van beide wint het allemaal. De uitspraak is: ze moeten delen.”

Rabbi Blech zegt: delen is zorgzaam. Delen is de erkenning dat ‘ik’ niet zo belangrijk is als ‘wij’ – en dat is misschien wel de diep verborgen betekenis in het woord ‘huwelijk’, waarin het ‘wij’ vóór het ‘ik’ komt. Delen betekent dat er tijden zijn dat jouw behoefte groter is dan die van de ander en dat je de ander dan helpt en geeft naar zijn behoefte. Zo ook omgekeerd.  Delen betekent weten dat twee mensen niet identiek zijn, maar dat ze nog steeds gelijk zijn – met verschillende verlangens die respect verdienen, ook als ze het oneens zijn.

De wereld van vandaag is er een waarin buitenproportioneel veel aandacht bestaat voor selfies, zelfontplooiing en zelfbevrediging, zegt rabbijn Blech. Het is een wereld waarin de woorden “ik heb er recht op” boven aan staan: in de politiek, sociaal en interpersoonlijk. De sleutelzin is “het is allemaal van mij” – en de Talmoedische uitspraak om te delen en delen wordt beschouwd als een oud anachronisme. Compromissen wordt maar al te vaak gezien als gewoon een andere manier om voor de helft te verliezen – en niemand wil als een verliezer worden beschouwd, zelfs een beetje.

Delen is winnen. Leven met het credo dat “het is van mij” vervangt door “het is van ons”. Het leidt wonderbaarlijk genoeg tot de ervaring dat de beide huwlijks partners het gevoel krijgen dat zij alles krijgen.” (Rabbijn Blech op Aish.com)

Op die manier groeien we dan uit tot mensen die God wil dat we zijn: namelijk tot mensen, die een relatie hebben met onze Schepper en leren delen. Mensen, die blijk geven van toewijding, eerlijk zijn, helpen en elkaar dienen en huwelijken die werkelijk de relatie van de Eeuwige met Zijn volk weerspiegelen. Een uitdaging voor ons allemaal!  Op deze manier tonen we het licht van de Messias in een donker wordende wereld en zien we Zijn licht met een gevoelig hart.

Elze Erwteman